Bij de start van Proeftuin Natura 2000 Overijssel, waren er maar weinig mensen die de mouwen op wilden stropen om het lastige ammoniakvraagstuk aan te pakken. De discussie focuste op de (on)mogelijkheden van het verkrijgen van een Natuurbeschermingswetvergunning en de “onhaalbare” doelen. Deze impasse, of beter gezegd hele pijnlijke spagaat, was de belangrijkste motivatie om dit project te starten. Natuurdoelen binnen bereik brengen én ontwikkelruimte voor de veehouderij, het leek onmogelijk. Zeker in Overijssel waar het aantal Natura 2000-gebieden in ruime mate aanwezig is.
Het traject startte bij belangenbehartiging van LTO Noord, die met de projectleiders van Projecten LTO Noord een strijdplan maakten. Een plan waarbij veel partijen hun wil toonden om uit de spagaat te komen via betrokkenheid als financier en/of deelnemer.
De Proeftuin borduurde verder op de ingrediënten van Koeien & Kansen: geef een groep ilotveehouders de ruimte om te experimenteren, breng ze samen met onderzoek (Wageningen UR) en beleid en kom tot een gereedschapskist met maatregelen die werken in de praktijk.
Omdat de Raad van State het eindoordeel velt, ligt de lat erg hoog om te komen tot maatregelen die er toe doen en ook stand houden. Door een gedegen aanpak staat er inmiddels een dijk van een gereedschapskist met maatregelen die veehouders economisch voordeel opleveren én zorgen dat de
ammoniakemissie afneemt. En of het nu komt door het ‘handen uit de mouwen steken’ of door het goede gereedschap, inmiddels krijgt de langverwachte Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) vorm
en komt het werk van de Proeftuin ook daar tot waarde. Niet alleen in Overijssel, maar ook landelijk. Met hulp van het project is de landelijke machinerie op stoom gekomen, en de Proeftuin is het gouden radertje daarin.