Het ziet er dan toch echt naar uit. Minister Schultz, staatssecretaris Dijksma, de gedeputeerden van alle twaalf provincies en de bestuurders van de Unie van Waterschappen hebben schoorvoetend hun ‘jawoord’ gegeven. Ook al moeten nog wel een paar knelpunten worden opgelost, de PAS gaat door. Tot dusverre is er ook geen bruikbaar alternatief. Met de handhavingsverzoeken op de achtergrond dringt bovendien de tijd. Desondanks onderhandelden partijen met getrokken messen. De inzet is dan ook hoog. Partijen strijden om ontwikkelruimte voor landbouw, industrie en infrastructuur. Kan de PAS daarin voorzien, zo is de vraag. Duidelijk is in ieder geval dat zonder de PAS die ontwikkelruimte heel wat kleiner en de juridische risico’s heel veel groter zijn. Dat legt een flinke verantwoordelijkheid op de schouders van de bestuurders van Rijk en Provincies die de PAS moeten vaststellen.
Voor de PAS echter werkelijk in werking treedt, is nog enige oefening in geduld nodig. Het zogeheten PAS-programmadocument wordt eerst, waarschijnlijk in januari 2015, ter inzage gelegd. Iedereen heeft dan gedurende twee maanden de kans er het zijne of hare van te vinden. Na verwerking van de reacties moeten de partijen besluiten over een eindvoorstel. Denk hierbij ook aan de Kamer en de Provinciale Staten. Dat is trouwens nog een interessante samenloop. Op 18 maart a.s. vinden de verkiezingen voor Provinciale Staten plaats. Een week daarna treden de nieuwe staten aan. Hebben de gedeputeerden die onlangs hun jawoord uitspraken het gezag om ook de nieuwe staten te overtuigen? Als dat inderdaad het geval is, gaat de PAS zo’n drie en een half jaar later dan gepland hopelijk doen waarvoor zij is bedacht: de vastgelopen vergunningverlening voor economische ontwikkeling lostrekken door bescherming van Natura 2000-gebieden.