Weidegang is goed voor de reductie van ammoniakemissie. De stal zorgt voor ongeveer 40 procent van de totale ammoniakemissie op het bedrijf. Dat komt vooral doordat mest en urine van de koeien in de stal bij elkaar komen, met ammoniakemissie tot gevolg. In het weiland worden mest en urine automatisch gescheiden, want koeien doen hun behoefte bijna nooit tegelijk op dezelfde plek.
Weidegang zorgt er ook voor dat de mest al op het land komt en dus niet meer uitgereden hoeft te worden. Het uitrijden van mest, ook al gaat dat emissiearm, bepaalt nog eens 45 procent van de totale ammoniakemissie. Kortom: weiden beperkt de ammoniakemissie uit twee bronnen die samen goed zijn voor 85 procent van de bedrijfsemissie. Wanneer je door weiden daar 10 procent van reduceert, dan zet dat echt zoden aan de dijk.
Om een maximaal eff ect van weidegang op de ammoniakemissie te bereiken, is het zaak om het melkureumgetal in de gaten te houden. Deze kan bij beweiden verhogen naar bijvoorbeeld 25 tot 30. De behaalde “winst” in ammoniakemissie door te weiden, kan door een hoger ureumgetal verloren
gaan. In de regel slaat de meter echter door naar een daling van de ammoniakemissie. Niettemin is het beter om het melkureumgetal bij weiden zo laag mogelijk te houden. Dit kan met bijvoeren van
bijvoorbeeld mais en eiwitarm krachtvoer.
We weten echter nog niet alles over ammoniakemissie en weidegang. Wat gebeurt er met de emissie wanneer de duur van weidegang toeneemt? Wat is het effect van verschillende typen beweiding? Wat is
het beste graslandmanagement om zoveel mogelijk ammoniakemissie te reduceren? Vragen waar we in de Proeftuin met de pilotveehouders antwoorden op willen vinden.